Stefan Szaciłowski
Uczestniczył w opozycji niepodległościowej od połowy lat siedemdziesiątych.
W okresie studiów na KUL w Lublinie aktywnie działał w duszpasterstwie akademickim Dominikanów. Utrzymywał kontakty z innymi przedstawicielami "grup antysocjalistycznych", z którymi współtworzył środowisko i redakcją nielegalnego pisma "Spotkania”. W latach 1976-1989 zaangażowany był w druk i kolportaż pisma „Spotkania” oraz książek wydawanych w ramach Biblioteki „Spotkań”. Był członkiem zespołu redakcyjnego. Publikował teksty na łamach tego pisma. Na druk pierwszego numeru „Spotkań” udostępnił swoje mieszkanie przy ul. Skłodowskiej-Curie. W trakcie przygotowywania drugiego numeru pisma w dniu 17.01.1978 r. przeprowadzono przeszukanie i zarekwirowano m.in. trzy maszyny do pisania oraz materiały do tego numeru „Spotkań” na 81 matrycach, i częściowo w maszynopisie. Kolejne przeszukanie przeprowadzono w jego mieszkaniu w dniu 21.11.1979 r. W ramach szeroko zakrojonych działań SB wobec środowiska „Spotkań”, obejmujących także współpracowników „Spotkań” w Warszawie i Paryżu, (gdzie od 1978 działało także paryskie wydawnictwo kierowane przez Piotra Jeglińskiego; któremu Naczelna Prokuratura Wojskowa postawiła zarzut szpiegostwa) był przesłuchiwany z nakazu Naczelnej Prokuratury Wojskowej w Biurze Śledczym MSW w marcu 1979 r. i odmówił udzielania odpowiedzi.
24.11.1978 r. był współautorem i sygnatariuszem w imieniu redakcji pisma „Spotkania” oświadczenia, odczytanego w Radio WE, przeciwko powyższym działaniom SB. Był także sygnatariuszem wydanego przez ROPCiO, w ramach akcji przedwyborczej w 1978 r., oświadczenia wzywającego do zmiany ordynacji. W listopadzie 1979 r. podpisał oświadczenie wydane przez osoby szykanowane w związku z obchodami rocznicy odzyskania niepodległości Polski. Od powstania NSZZ „Solidarność” stał się aktywnym członkiem tego związku. Był etatowym pracownikiem Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność”, Komisji Kultury. 13.12.1981r. został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia we Włodawie, od 24.03.1982 r. w Lublinie i od 16.08.1982 r. w Kwidzynie. Zwolniony został na podstawie decyzji o uchyleniu internowania z 17.09.1982 r. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność w niezależnym ruchu wydawniczym. Z powodu swej działalności był inwigilowany i kontrolowany przez SB oraz zatrzymywany w areszcie na 48 godzin, a w jego domu przeprowadzane były przeszukania. Formą represji wobec niego było także zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych w 1982 r. na 2 lata.